Herkese kucak dolusu sevgi ve selamlar, hayırlı sabahlar efendim :)
Daha önce de bahsetmiştim sizlere, Rabbim ’in yarattığı,
bizlere sunduğu hiçbir nimete haşa burun kıvırmamaya çalışıyorum. Biliyorum ki,
bizim yüzüne bakmadığımız nimetlere, yüz binlerce hatta milyonlarca insan muhtaç..
Ne yazık ki hepimizin gafilce düşündüğü zamanlar var hayatında. Onlardan biri de,
size bahsedeceğim konuda olmuştu…
Ben o zamanlar Kıbrıs’taydım. Sağ olsunlar, ev telefonundan
sabit hatları akşam 7'den sabah 7'ye aramayı bedava yaptıkları günden itibaren,
bu avantajı her gün saatlerce değerlendiriyorduk :)
En çok işine yarayanlardan biri bizdik herhalde. O günlerden birinin akşamında,
annemle yine tarif muhabbetine kaptırmışız kendimizi..
Annem: “Kızım, bak gerçekten
bende biliyorsun sevmezdim kerevizi, ama bu bambaşka olmuş. Ne olur küçük bir
tane kereviz alıp denesen.”
Ben: “Anneciğim, mümkün değil,
yani kokusuna bir kere dayanamıyorum. Ki zaten kokusu olmasa bile, yiyemiyorum
biliyorsun.”
Annem: “Bak, sen anne sözü dinle,
bir dene, o zaman hak vereceksin bana. Hem o kadaar faydalı bir sebzeymiş ki,
onun hatırına yer insan.”
Ben: “Tamam anne, alayım tarifini..”
Malzemeler:
- 1 adet orta boy patates
- 1 adet büyük boy kereviz
- 1 adet havuç
- 200 gr. yer elması
- 2 adet portakal
- 1 adet orta boy soğan
- Çeyrek demet dereotu
- Zeytinyağı
- Karabiber
- Tuz
- Kereviz, patatesi ve yer elmasını iri küpler halinde doğruyoruz. Kerevizi doğradıktan sonra kararmaması için limonlu suya koyun. Havucu da Yarım ay şeklinde dilimler halinde doğrayın. Soğanı ise, yemeklik doğrayın.
- Zeytinyağı koyduğumuz tenceremizde ilk başta soğanları kavuruyoruz.
- Daha sonra havuç ve patatesi koyup biraz çevirdikten sonra, kereviz ve yer elmasını da koyup kavurmaya devam ediyoruz. Karabiber ve tuzunu atıyoruz.
- Kavrulduktan sonra, sıktığımız portakal suyunu koyup, kısık ateşte pişmeye bırakın. Eğer suyu az kalırsa ve hala pişmemiş ise, çok az sıcak su ilave edin. Pişince altını kapatın. Ilıdıktan sonra servis tabağına alıp, üzerini dereotu ile süsleyin.
Derken; kerevizimiz pişti, tadına bakıldı.
Vee, mutlu son!
Artık bende bir kereviz severim Allah'ım inanamıyorum :)
Yeterki insan bir şeyi sevmek istesin, mutlaka bir şekilde onunla arasındaki buzlar, o yürekten gelen isteğe karşılık cevap buluyor ve seviyor...
Hayatımızda 'sevmek' kavramını tertemiz bir şekilde yaşayabilmek duası ile...
Afiyet olsun efendim.
